Klwów niegdyś miasto, obecnie wieś i siedziba Urzędu Gminy w pow. przysuskim, leży w zalesionej okolicy nad strumieniem Sławno, w odległości 42 km od Radomia, przy drodze krajowej Tomaszów Mazowiecki–Radom. Przez tę osadę pierwotnie przebiegał trakt Opoczno–Radom, dalej ku Łowikowi, stąd pochodzi nazwa Klwów.
Historia Gminy sięga epoki żelaza. We wsi Brzeski archeologowie odkryli osadę i całopalne cmentarzysko zwane „Piekielną Górką”.
Miasto powstało w 1413 r. na mocy przywileju Króla Władysława Jagiełły, który prócz tzw. praw magdeburskich nadał mu przywilej na targi i 2 jarmarki. W 1662 r. Klwów miał 36 domów, 370 mieszkańców i stanowił posiadłość Kurdwanowskich, następnie przeszedł w posiadanie Świdzińskich.
W Klwowie istniał „dwór na kopcu” i „duży folwark”. W końcu XVI wieku był tu nawet szpital. W roku 1743 otrzymał prawo warzenia piwa, a w 1749 r. August III zezwolił na założenie nowego miasta. W 1827 r. Klwów miał 80 domów i liczył 898 mieszkańców, którzy zajmowali się wyrobem sukna, kołczug oraz poroćcznych. Klwów utracił prawa miejskie w 1869 r., prawdopodobnie były to wydarzenia związane z powstaniem styczniowym. W 1960 r. liczył 769 mieszkańców, utrzymujących się w większości z rolnictwa.
Obecnie gmina Klwów obejmuje 16 sołectw i zajmuje powierzchnię 87 km² zamieszkałą przez około 3,8 tysiąca ludzi. Jest jednym z największych zagłębi produkcji papryki w Europie.
Piękne krajobrazy, bogata roślinność, duże kompleksy leśne bogate w zwierzynę i ptactwo sprzyjają wypoczynkowi.
